Το καλοκαίρι θέλει απλότητα και ευκολία. Με τέτοια ζέστη και τόσα φρέσκα προϊόντα διαθέσιμα, είναι πραγματικά κρίμα να περνάει κανείς το χρόνο του μαγειρεύοντας. Όχι δηλαδή πως τον υπόλοιπο καιρό αξίζει να ιδροκοπάτε στην κουζίνα. Αρκετές πιέσεις δέχεται ο καθένας από εμάς!! Αλλά, ειδικά το καλοκαίρι, είτε είσαστε σε διακοπές, είτε όχι, καλό είναι τα περίπλοκα μαγειρέματα να παραλείπονται.
Αυτό μου έγινε ιδιαιτέρως κατανοητό όσο ήμασταν στην Κρήτη, όπου τη δεύτερη εβδομάδα, φεύγοντας δηλαδή από τη χλιδάτη θαλπωρή του Aldemar, περιηγηθήκαμε το νησί,από την Ιεράπετρα ως τα Χανιά! Εννοείται πως κατά 90% φάγαμε εξαιρετικά, αλλά, όλα τα πιάτα που μου έμειναν (εκτός από τα συγκλονιστικά ντολμαδάκια και τους γεμιστούς κολοκυθοανθούς) ήταν και πιο απλά.
Το πρώτο που θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα ήταν ένας αποδομημένος ντάκος, σαν cheesecake δηλαδή, που απολαύσαμε στο Pelagos, ένα μοντέρνο all day εστιατόριο πάνω στη θάλασσα, στην πανέμορφη παραλία Κουτσουνάρι έξω από την Ιεράπετρα. Το Pelagos σερβίρει λίγο πιο «πειραγμένη» τοπική, αλλά και ελληνική κουζίνα γενικότερα. Όσα πιάτα δοκιμάσαμε ήταν καλοφτιαγμένα και μερακλήδικα, και το τονίζω αυτό, γιατί πολύ συχνά το «πειραγμένη κουζίνα» έχει κακά (γευστικά) αποτελέσματα.
Επίσης, μεγαλώνοντας, τείνω να είμαι της λογικής «don’t fix it if it ain’t broken», δηλαδή δεν υπάρχει λόγος κανένας να πειράζεις κάτι που είναι ήδη καλό. Αυτό ισχύει ιδιαιτέρως για τον ντάκο («λαντουριστό» στο Λασίθι και ίσως το Ηράκλειο, «κουκουβάγια» στο Ρέθυμνο και τα Χανιά, το γιατί εδώ), ένα εμβληματικό, κορυφαίο πιάτο της Κρήτης και για μένα το σύμβολο της καλοκαιρινής απλότητας. Τι πιο απλό δηλαδή από παξιμάδι, τριμμένη ή ψιλοκομμένη ντομάτα και τυρί!! Θυμάμαι ακόμη την πρώτη φορά που πήγαμε στην Κρήτη, όταν ήμουν έφηβη, έτρωγα ντάκο κάθε μέρα. Δεν με ενδιέφεραν καθόλου τα υπόλοιπα πιάτα. Είχα βρει το τέλειο και δεν θα το άφηνα εύκολα… Από τότε έχω φάει πολλούς, καλούς ντάκους και εκτός Κρήτης, μιας και τα μαλακά τυριά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον για το πιάτο αυτό (ξινομυζήθρα, ξύγαλο Σητείας ΠΟΠ, πηχτόγαλο ή γαλομυζήθρα Χανίων επίσης ΠΟΠ), τα βρίσκουμε πλέον και στην Αθήνα, όπως και τα καλά παξιμάδια.
Παρόλα αυτά ο αποδομημένος ντάκος στο Pelagos μου άρεσε, όπως σας είπα. Είχε σαν βάση κοπανισμένο παξιμάδι κρίθινο, με πολύ έντονη τη γεύση του κριθαριού, όχι αυτά τα πολύ αφράτα που βρίσκει κανείς. Το είχαν ανακατέψει με μπόλικο λαδάκι και αλατάκι και το είχαν στρώσει από κάτω, όπως ακριβώς στο cheesecake. Από πάνω το τυρί ήταν μάλλον ξίγαλο, που μοιάζει πολύ με το γιαούρτι και το συνηθίζουν στην περιοχή. Αν δεν το βρείτε μπορείτε να κάνετε μίξη φέτας με κατίκι Δομοκού, ή να βάλετε ξινομυζήθρα χτυπημένη με λίγο γιαούρτι. Το λέω αυτό γιατί η υφή πρέπει να είναι κρεμώδης. Τέλος, θα χτυπήσετε στο μπλέντερ έξτρα παρθένο ελαιόλαδο (3-4 κ.σ. ) με λίγη κάππαρη (2 κ.σ.) και με λίγο από αυτό το μίγμα θα αρτύσετε τα κομμένα ντοματάκια σας πριν τα βάλετε από επάνω. Δεν χρειάζεται να ξαλμυρίσετε την κάππαρη, μιας και δρα ως το αλάτι. Το cheesecake σας μπορείτε να το στήσετε σε ατομικά τσέρκια ή σε ένα μπολ ή ταψάκι και να παίρνει κάποιος με το κουτάλι.
Αν σας αρέσουν οι ντάκοι, όπως σε εμένα, δοκιμάστε επίσης έναν άλλο λίγο διαφορετικό, με λαδοπαξίμαδο Κυθήρων, ντοματίνια και λαδοτύρι Μυτηλίνης.
Food Junkie not junk food 