Some thoughts/ Μερικές σκέψεις

I haven’t written for a while now, mainly because I haven’t cooked anything entirely new or exciting. Since my brother left to study abroad, my mother has been supplying some of the meals of the past weeks and this has made me extra lazy in the kitchen: why bother with all the cooking, when we can have a tasty, home-made meal brought to our door?

Έχω να γράψω καιρό στο μπλογκ, το ξέρω, αλλά στην ουσία δεν είχα να σας πως και τίποτε καινούριο. Σε αυτό βέβαια συνείσέφερε και το γεγονός πως και το τελευταίο μέλος της οικογένειάς μας, ο αδερφός μου, έφυγε για σπουδές στο εξωτερικό, οπότε η μητέρα μου στέλνει σε εμάς τα ωραία της φαγάκια. Και γιατί να κάτσω ώρες στην κουζίνα, όταν έχω τα σπιτικά γκουρμέ στην πόρτα μου;

I also have been reading a lot, two books to be exact, Harlot’s Sauce by Patricia V. Davis for the online Book Club, Cook the Books, and Loxandra by Maria Iordanidou for the Book Club we have set up with our friends in Athens. Both are food related and women-oriented and show two very different aspects of the Greek psyche.

Ένας άλλος λόγος αποχής είναι πως τον τελευταίο καιρό διαβάζω ταυτοχρόνως δύο βιβλία, το  Harlot’s Sauce της Patricia V. Davis για την ιντερνετική λέχη βιβλίου, Cook the Books, και τη «Λωξάντρα» της Μαρίας Ιορδανίδου, για τη μικρή βιβλιοφιλική ομάδα της Αθήνας. Και τα δύο γραμμένα από γυναίκες, με γυναίκες ως χαρακτήρες, και τα δύο αποκαλύπτουν δύο εντελώς διαφορετικές πτυχές της ελληνικής ψυχής.

But I think the real reason I haven’t been cooking as much as I would have liked, is because that I do not feel like doing it. With everything happening in Greece at the moment, it is really very difficult to be in the right state of mind to try new things, things I would really like to showcase in this blog. We are all making valiant efforts to pretend nothing has changed, but it is so hard not to get upset, when every day we are presented with something new and unpleasant, some painfully «exciting» tax, some new development in how our lives will change for the worse.

Νομίζω όμως πως ο πραγματικός λόγος της απουσίας μου είναι αυτός που φαντάζεστε όλοι, η κατάσταση δηλαδή της καθημερινότητάς μας, η οποία πλέον είναι ιδιαιτέρως δυσάρεστη. Και όσο και να προσπαθούμε να κάνουμε πως τίποτε δεν έχει αλλάξει, στην ουσία όλοι μας έχουμε επηρεαστεί, άλλοι πολύ σοβαρά, άλλοι λιγότερο. Και ξέρετε η δημιουργία στην κουζίνα θέλει και λίγο την κατάλληλη διάθεση, που την εποχή αυτή προσωπικά δεν την έχω.

This of course does not mean I have been completely idle. Last week I  baked a delicious leek pie , where I incorporated some left over cabbage dolmades (stuffed white cabbage leaves), and I was really proud of my innovation. I am really against throwing food away and some times left overs need a good makeover in order to become tasty. Even if you don’t have stuffed cabbage leaves you can always add some shredded cabbage and mince to your leek pie for flavour.

Βέβαια μην φαντάζεστε ότι δεν έχω φτιάξει τίποτε. Την προηγούμενη εβδομάδα για παράδειγμα διέσωσα κάτι λαχανοντολμάδες που είχαν περισσέψει στο ψυγείο, βάζοντάς τους στην πρασόπιτα. Και αισθάνθηκα πραγματικά υπερήφανη που έδωσα νέα πνοή σε ένα πιάτο κατα τα άλλα συνηθισμένο. Αν πάντως δεν σας περρισεύουν λαχανοντολμάδες, μπορειτε κάλλιστα να προσθέσετε λίγο λάχανο και κιμά στην πρασόπιτά σας, έτσι για αλλαγή. 

I also made  stuffed portobello mushrooms, but this time with spring onions and Taleggio cheese (you can substitute with Brie or Camembert), a real treat and so easy too!

Έφτιαξα επίσης γεμιστά μανιτάρια πορτομπέλο, αλλά αυτή τη φορά με κρεμμυδάκι φρέσκο και τυρί Ταλέτζο, ένα υπέροχο Ιταλικό τυρί από τη βόρεια Ιταλία, κοντινό στη φιλοσοφία με το Μπρι και το Καμαμπέρ, αλλά με εντελώς δικιά του προσωπικότητα και καταπληκτικές ιδιότητες στο λιώσιμο.

Finally, I have been roasting a lot of chicken, as Little Miss loves it. And if you cook something a lot, you start to unravel its mysteries. I therefore discovered two things: one is that chicken becomes juicy and succulent if it baked in a special roasting bag for at least 1.5 hours. It might look ready at 1 hour, but turn off the oven and leave it in there to continue cooking and you will be rewarded with falling-off-the bone, succulent meat. I also make a spice rub, with generous amounts of curry, paprika, dried onion, garlic, oregano and thyme, mixed with a little bit of oil and rubbed everywhere. Give it a try and let me know!

Τέλος, έχουμε λίγο λυσσάξει στο ψητό κοτόπουλο, που αρέσει πολύ στη Μαντεμουαζέλ και όταν μαγειρέυεις κάτι πολύ, αρχίζεις να το καταλαβαίνεις και καλύτερα. Λοιπόν θα μοιραστώ μαζίς σας τις νέες μου ανακαλύψεις που είναι οι εξής: χρησιμοποιώ σακούλες ψησίματος για πολύ ζουμερό αποτέλεσμα. Κάνουν τεράστια διαφορά, όπως και το γεγονός ότι μετά τη μία ώρα κλείνω το φούρνο και αφήνω μέσα το κοτόπουλο να συνεχίσει να ψήνεται. Έτσι το τρυφερό του κρεατάκι μπορεί να το απολαύσει και η μικρή! Από έξω το τρίβω με ένα μίγμα μπαχαρικών γενναιόδωρο: πάπρικα, κάρυ, σκόρδο και κρεμμυδι σε σκόνη, ξερή ρίγανη κα θυμάρι. Τα ανακατεύω σε ένα μπολ με λίγο λαδάκι και αλείφω με τα χέρια μου παντού το κοτόπουλο. Δοκιμάστε το και θα δείτε!