Προϊόν της εβδομάδας: σταρένιο αλεύρι Λήμνου, οικογένεια Ποριάζη

Όταν ήμουν παιδί ένα από τα αγαπημένα μου μυθιστορήματα ήταν «Η Μαρούλα της Λήμνου», της Μαρίας Λαμπαδαριδου-Πόθου. Η μεσαιωνική αυτή ιστορία διαδραματίζεται στη Λήμνο τα χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης και παρακολουθεί τις περιπέτειες της ηρωΐδας που καταφέρνει να αναμετρηθεί με τους Τούρκους. Μέσα από το βιβλίο περιγράφεται μια μαγευτική Λήμνος και πρέπει να ομολογίσω πως από τότε το αγάπησα το νησί αυτό, κι ας μην έχω πάει ποτέ!

Η εύφορη Λήμνος λοιπόν παράγει πολλά και αξιόλογα προϊόντα με πρώτα και καλύτερα φυσικά τα διάσημα κρασιά της, από Μοσχάτο Αλεξανδρείας τα λευκά, από Λημνιό (την αρχαιότερη ελληνική ποικιλία) τα κόκκινα. Τα πιο γνωστά είναι τα γλυκά μοσχάτα, όμως εγώ λατρεύω και τις πολύ αρωματικές ξηρές εκδοχές τους, ειδικά αν πρόκειται να τα καταναλώσω το καλοκαίρι σκέτα, χωρίς φαγητό. Το νησί βγάζει επίσης εξαιρετικά τυριά όπως το καλαθάκι (ΠΟΠ), το κασκαβάλι, το μελίχλωρο και τη φέτα (ΠΟΠ), ζυμαρικά (τα φλωμάρια), αλλά και παξιμάδια, μέλι και γλυκά του κουταλιού.

Ένα όμως πολύ σπουδαίο προϊόν λιγότερο γνωστό στο ευρύ κοινό είναι το αλεύρι! Μάλιστα. Από την αρχαιότητα η Λήμνος ήταν γνωστή για τα σιτηρά της και το νησί έχει μάλιστα δύο δικές του γηγενείς ποικιλίες σκληρού σιταριού, το «Λήμνος» και το «Μαυραγάνι» (γιατί το στάχυ έχει μαύρα μουστάκια), ενώ υπάρχει και ντόπια ποικιλία κριθαριού. Η Λήμνος βγάζει καταπληκτικά κίτρινα αλεύρια, ιδανικά για ψωμί, φύλλο πίτας κλπ. Τελευταία δοκίμασα αυτό της οικογένειας Ποριάζη και ενθουσιάστηκα, γιατί είναι πολύ λεπτό και δίνει φίνο αποτέλεσμα στις ζύμες, ακόμα και σε ζυμαρικά ή ζύμη πίτσας.

Ξέρετε, πολύ συχνά ο κόσμος κάνει οικονομία στο αλεύρι. Δηλαδή, ενώ θα φροντίσει στη συνταγή τα υπόλοιπα υλικά να είναι σωστά (το λάδι ή το βούτυρο, τα αβγά κλπ), στο αλεύρι τσιγκουνεύεται. Μέγα λάθος όμως! Ειδικά στις απλές παρασκευές όπως είναι το ψωμί, το αλεύρι κάνει όλη τη διαφορά. Καταλαβαίνω πως η διπλάσια τιμή που έχει ένα καλό αλεύρι (και πολύ παραπάνω μερικές φορές, αν είναι βιολογικό) μπορεί να είναι σημαντικός παράγοντας για την επιλογή ενός φτηνότερου, όμως πολλές φορές τα φτηνά ανώνυμα αλεύρια έχουν βελτιωτικά και συντηρητικά και πρώτη ύλη αγνώστου προελεύσεως .

Η ιστορία λοιπόν της εταιρείας Οικογένεια Ποριάζη ξεκίνησε το 1919 στο χωριό Πορτιανού στη Λήμνο με την ίδρυση παραδοσιακού φούρνου, και τα πιο γνωστά της προϊόντα είναι τα παξιμάδια, τα φλωμάρια (που to 2018 βραβεύτηκαν και με Great Taste Award) και ο τραχανάς.

Διαβάζω πως τα δύο αδέρφια Δημήτριος και Νίκος Ποριάζης το 1981 άρχισαν να καλλιεργούν τις ντόπιες ποικιλίες σιτηρών ώστε να προμηθεύουν το φούρνο τους με δική τους πρώτη ύλη. Σήμερα έχουν στην κατοχή τους 1.100 στρέμματα στα οποία στα 900 καλλιεργούν σιτάρι και τα άλλα κριθάρι, ενώ συνεργάζονται και με άλλους παραγωγούς με συμβολαιακή γεωργία.

Μόλις το 2017 ξεκίνησαν να συσκευάζουν το αλεύρι από το οποίο έφτιαχναν τα αρτοσκευάσματα και τα ζυμαρικά τους, το οποίο είναι φτιαγμένο από την ντόπια ποικιλία»Λήμνος», αλέθεται σε παραδοσιακό μύλο στο νησί και συσκευάζεται στις εγκαταστάσεις τους στο χωριό Πορτιανού. Δηλαδή είναι 100% παραγωγής Λήνου. Το λέω αυτό ως εξαιριτικά σπουδαίο, γιατί πολλά από τα αλεύρια που κυκλοφορούν στην Ελλάδα έδεν είναι από ντόπια σιτάρια κι ας αλέθονται σε εγχώριους μύλους. Επίσης, άλλο πολύ σημαντικό, είναι πως το αλεύρι αυτό, σε σχέση με άλλα, δεν έχει καθόλου βελτιωτικά η συντηρητικά.

Το αλεύρι Ποριαζή το βρίσκετε στα σουπερμάρκετ ΑΒ Βασιλόπουλος, στο Θανόπουλο αλλά και online στο Limnos Shop . Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να δείτε και τα σημεία πώλησης των προϊόντων τους εδώ

Άρθρο για τη Λήμνο και τα προϊόντα της εδώ.

To άρθρο αυτό δεν είναι διαφημιστικό. Όλα τα προϊόντα που παρουσιάζονται στη στήλη τα έχω αγοράσει εγώ και τα χρησιμοποιώ με αγάπη στην κουζίνα μου.