Χτες το απόγευμα στο ξενοδοχείο Ηilton, έγινε η ετήσια έκθεση οινοποιών Πελοποννήσου. Εννοείται πως πήγα και όχι μόνο: δοκίμασα πάνω από 80 κρασιά (προσωπικό ρεκόρ μέχρι στιμής)!
Οι γενικές εντυπώσεις από τη διοργάνωση ήταν πολύ καλές σε αντίθεση με κάποιες άλλες. Ο κόσμος είχε συνεχή ροή και όση ώρα ήμουν εκεί μόνο σε λίγους παραγωγούς δημιουργήθηκε συμφόρηση.
Ποτήρια υπήρχαν άφθονα, αλλά έλλειψε, κατά την ταπεινή μου γνώμη το ψωμί ή κάτι άλλο ουδέτερο και αμυλώδες, που θα βοηθούσε στον «καθαρισμό» του ουρανίσκου μου, που κάπου στο 60ο κρασί είχε εμφανίσει δείγματα «κούρασης».
Δια της απουσίας του έλαμψε ο Αϊβαλής (αναρωτιέμαι γιατί), αλλά όλοι οι υπόλοιποι ήταν εκει.
Εν τάχει: ωραία τα νέα κρασιά του Μεγάλου Σπηλαίου, ειδικά το Καλαβρυτινό Μαυρούδι, αλλά και της οινοποιίας Παρπαρούση η νέα άφιξη ΤΑΩΣ (TAOS) από 100% Μαυροδάφνη, που όμως θέλει ακόμα να μαλακώσει λίγο. Το ίδιο αισθάνθηκα και για το «S» του Κτήματος Γαίας (Αγιωργήτικο-Syrah), του οποίου οι ταννίνες είναι λίγο άγουρες. Αντιθέτως το υπέροχο Νεμέα Reserve 2003 του Χαρλαύτη, εμφανίζεται ισορροπημένο, με μαλακές ταννίνες, και καλό φρούτο.
Το Αστάλα, το νέο single vineyard μοσχοφίλερο του Κτήματος Σπηρόπουλου, είχε επίσης ενδιαφέρον, αν και τα βοτανικά αρώματα και η έντονη μαστίχα στο στόμα δεν ξέρω αν μου ταίριαξαν.
Πολύ καλά value for money κρασιά δοκίμασα στον Λαφαζάνη, ιδιαίτερα τα λευκά, αλλά και η Νεμέα του είναι πολύ αξιοπρεπἠς και μοντέρνα.
Είχα επίσης την τύχη να δοκιμάσω κάποια κρασιά ακόμη απο τη δεξαμενή (όπως το γλυκό Gewurtztraminer της Σεμέλης) που φαίνονται πολλά υποσχόμενα.
Η φετινή οινική χρονιά φαντάζει πολύ πολύ ενδιαφέρουσα λοιπόν…
Food Junkie not junk food 
Εξαιρετική η φωτογραφία σου!
Θα μπορούσε να ήταν αφίσα για την έκθεση…
ΥΓ. Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε 🙂
Χαζεύοντας τα βιβλιαράκια από τα tasting notes των άλλων event που έχω παρευρεθεί τόσο σε Ελλάδα (πρόσφατα η Genka), όσο και στο εξωτερικό (Decanter Μάιος Λονδίνο), ομολογώ ότι εκτός από τα αμυλώδη που αναφέρει η υπογράφουσα το blog μου έλειψε και η οργανωτική πνοή που χαρακτήριζε κάποιες απο τις άλλες εκδηλώσεις..
Η οργάνωση δεν αναδεικνύεται μόνον από τους συμμετέχοντες, αλλά και από το τί μπορείς να προσφέρεις στον καταναλωτή που έρχεται με σκοπό να ζήσει μία ολοκληρωμένη διάσταση της φιλοξενίας που θέλουν και μπορούν να προσφέρουν οι Έλληνες παραγωγοί..
Όσον αφορά τα κρασιά, δεν θα αναφέρω κάποια που με εντυπωσίασαν σε αυτό το post, αλλά ένα κρασί που με σόκαρε..
Από το κτήμα Μπριτζίκη αυτό που εμφιάλωσαν μετά τις φωτιές στην Ηλία…Βγάζει φωτιά από μέσα του…Τον πόνο της γης που κάηκε.. Όσο ποιητικό και να ακούγεται, δεν είναι.. Και απορώ γιατί εμφιαλώθηκε…Όμως θα το αγοράσω, να το προσφέρω, να δω τί θα μου πούνε..
80??? Χαρά στο κουράγιο σου! 🙂
Ωραία ακούγεται, δυστυχώς ασθένησε ο μικρός κι ενώ είχα κανονίσει να πάω, και μάλιστα με παρέα, δεν τα κατάφερα.
Για τον Λαφαζάνη θα συμφωνήσω απόλυτα: απόλυτο value for money σε σχέση με την ποιότητα του κρασιού που παράγει ο άνθρωπος, και πολύ αντιπροσωπευτικά για τις ποικιλίες τους.
Η ξηρή Μαυροδάφνη πάντως έχει αρχίσει να διαδίδεται πολύ, προσωπικά μου αρέσει ο Μορφέας του Αντωνόπουλου. Ωστόσο, δυσκολεύομαι να το «παντρέψω» με συγκεκριμένο πιάτο κι αυτό αποτελεί πρόβλημα…
Κάποιο μαγειρευτό κρέας θα στεκόταν καλά δίπλα στην ξηρή Μαυροδάφνη, αλλά και αγριογούρουνο που αγαπά τα πιο αρωματικά κρασιά
Χμ. Φοβάμαι ότι έχει μάλλον αδύναμο σώμα για κάτι σαν το αγριογούρουνο. Ίσως το φτερωτό κυνήγι ή ένα καλής ποιότητας κοτόπουλο να έχει περισσότερη τύχη.
Μια δοκιμή θα μας πείσει. 🙂
Εγώ είχα στο μυαλό μου το αγριογούρουνο που είναι ήμερο ουσιαστικά, δηλαδή διασταύρωση απλού χοίρου με αγριόχοιρο. Το κρέας του είναι πιο ελαφρύ και μαλακό απο του αγριογούρουνου proper.
OK. Τότε, το μόνο που μένει να κανονίσουμε είναι ποιός βάζει το κρασί και ποιος την κατσαρόλα. 🙂
Καλημέρα, καλό ΣΚ.