An Italian Wedding/ Γάμος αλά Ιταλικά

I always knew that Italians were obsessed with their food, but my suspicions were confirmed this August at F.’s wedding. F. is M,’s first cousin, a fiery Italian-Finnish young woman, with more Italian than Finnish looks. She decided to marry her loved  one at the village where she grew up, Bucchianico, a small place perched on a hill, about 24km from Pescara with beautiful views to the rolling countriside and all the way towards the Adriatic Sea. 

————

Πἀντοτε ήξερα πως οι Ιταλοί είναι φανατικοί με το φαγητό. Οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν φέτος τον Αύγουστο στον γάμο της ξαδέρφης του Μ. που αποφάσισε να παντρευτεί στο χωριό στο οποίο μεγάλωσε, το Bucchianico, ένα ήσυχο μέρος πάνω σε λόφο με καταπληκτική θέα, περίπου 24 χλμ από την Πεσκάρα.

Due to a lack of hotels in the village we and another 25 Finnish relatives were hosted in a ‘Centro di Spiritualita’, a simple but very very clean catholic hospice. Our room overlooked the tall cypress trees and breakfast was delicious:  provolone cheese, parma ham, mortadella and salami, an array of preserves and of course Nutella, the Italian hazelnut chocolate spread, one of my childhood’s biggest obsessions. That’s a good start, I thought.

———-

Επειδή το μέρος ήταν πολύ μικρό και ξενοδοχεία δεν διέθετε, εμείς (και 25 Φινλανδοί συγγενείς) μείναμε σε ένα καθολικό ξενώνα, που αν και πολύ σπαρτιάτικος, ήταν πεντακάθαρος. Από το δωμάτιό μας βλέπαμε τα κυπαρίσσια και το πρωινό ήταν αναπάντεχα πλουσιοπάροχο: μορταδέλα, σαλάμι και προσούτο, τυρί προβολόνε, φρέσκο ψωμί, μαρμελάδες και βέβαια Nutella (η ψύχωση της παιδικής μου ηλικίας), όλα έδειχναν πως θα περνάγαμε καλά…

 

The wedding was the next day at 11am. I have been to one too many weddings the last two years, rich and poor, extravagant and simple, in Athens and in the countryside, but never, not even in my wildest of wild dreams, had I ever imagined that so much delicious food could ever be served in one go.

——–

Ο γάμος ήταν την άλλη μέρα στις 11 το πρωί. Έχω πάει σε πολλούς γάμους τα τελευταία χρόνια (είναι η ηλικία βλέπετε), πλούσιους και φτωχικούς, χλιδάτους και απλούς, στην Αθήνα και εκτός, αλλά ποτέ μα ποτέ δεν είχα φανταστεί πως τόσο πολύ νοστιμότατο φαγητό μπορεί να σερβιριστεί έτσι μονομιάς.

The feast started outside the bride’s house with a small buffet carrying traditional treats both savoury and sweet. Bellinis were served just before the bride came out of the house and we all followed her through the cobbled streets to the church.

Το γλέντι ξεκίνησε, όπως και στα δικά μας τα χωριά, έξω από το σπίτι της νύφης με μικρό μπουφέ με τοπικές λιχουδιές, αλμυρές και γλυκιές. Ένα bellini για την πρόποση της νύφης και έπειτα ποδαράτο στα στενά μέχρι την εκκλησία.

For the next 1.5 hrs we witnessed with wonder the couple’s holy union and commented on the differences between a catholic and an orthodox wedding, the biggest one being that the catholics get to sit on stools while we get married standing.

———-

Για την επόμενη 1.5 ώρα παρακολουθούσαμε με ενδιαφέρον το Καθολικό μυστήριο, συνειδητοποιώντας πόσο τυχεροί είναι οι Καθολικοί που κάθονται σε όλη τη διάρκεια του γάμους τους!

After the wedding a coach transported us to the reception, which was taking place in pretty rustic venue with a luscious garden.  The first shock came when we saw the antpasti buffet: it must have been a kilometre long, full of the most delicious dishes, mainly fish and seafood: from stuffed calamari to fresh oysters, from smoked eel to a monstrous fish (I did not catch its name) baked whole in a salt crust, from 24months cured whole leg of prosciutto, to roast pork loin, there was so much food, but we had to pace ourselves because we realised there was a three course meal following it! A crispy prosecco was my drink of choice for the seafood and under the pine trees I was wondering what could possibly follow next.-

Μετά το γάμο ένα πουλμανάκι μας μετέφερε στο μέρος που θα γινόταν η δεξίωση, ένα καλοφτιαγμένο ρουστίκ «αγρόκτημα» με έναν πανέμορφο κήπο και θέα μέχρι τη θάλασσα. Το πρώτο γαστριμαργικό σοκ προήλθε από τον μπουφέ με τα πρώτα, μήκους περίπου ενός χιλιομέτρου, ο οποίος μην φαντάζεστε ότι είχε σαλατούλες και τυράκια. Ατελείωτα πιάτα θαλασσινών, από γεμιστά καλμάρια, καπιστά χέλια και φρέσκα στρείδια, μέχρι ολόκληρα ψάρια ψημένα σε κρούστα αλατιού, μπούτια παλαιωμένου προσούτο που κοβότανε από ειδικό, χοιρινό σούβλας και άλλα τινά. Καταλαβαίνετε πως έπερεπε λίγο να συγκρατηθούμε γιατί μετά ακολουθούσε μενού τριών πιάτων!

After everyone had finished eating we were told to move inside in an airconditioned (sighs of relief there, as the heat was quite unbearable) high-ceilinged reception roo῎ The perfectly set tables and a live band gave a sense of luxury. You can see the menu card below.

———–

Όταν όλοι είχαν τελειώσει με τα πρώτα, μας φώναξαν να μετακινηθούμε στην εσωτερική ψηλοτάβανη σάλα (που ευτυχώς είχε κλιματισμό, γιατί η ζέστη δεν παιζόταν). Τα καλοστρωμένα τραπέζια και η ζωντανή μουσική έδιναν έναν αέρα πολυτέλειας. Το μενού μπορείτε να το δείτε παρακάτω.

Two courses of pasta, both yummy, followed by yet more fish: fillet of sea-bass with a potato crust. The feast ended with another mile-long buffet with sweets, coffee and a selection of digestifs. I tried some of the ice cream and then turned to grappa hoping to digest my meal before bed time. Although no dancing was involved, everyone had a fantastic time. I hope their marriage is a tasty as the food at their wedding!

———

Ακολούθησαν δύο πιάτα τέλεια μαγειρεμένων μακαρονιών, ένα νοστιμότατο φιλέτο τσιπούρας με κρούστα πατάτας και μέτα ενας ακόμη μπουφές με γλυκά και χωνευτικά ποτά. Δοκίμασα ελάχιστο από το παγωτό και μετά στράφηκα στην grappa μήπως και κατάφερνα να χωνέψω μέχρι το βράδυ. Παρόλο που χορός δεν υπήρχε στο πρόγραμμα, όλοι περάσαμε καταπληκτικά. Τους εύχομαι ο γάμος τους να είναι τόσο νόστιμος όσο το φαγητό που είχαν στη δεξίωση!