Νοστιμιά

Μου φαίνεται λίγο περίεργο να βρίσκομαι στην ίδια περιοχή και το πρωί που δουλεύω και το βράδυ. Όλα είναι τόσο διαφορετικά: το φως, οι άνθρωποι, τα μέρη. Το πήρα όμως απόφαση μια καθημερινή με χάλια καιρό να επισκεφτώ τη Νοστιμιά στο Θησείο, γιατί είχα ακούσει πολλά και έπρεπε να διαμορφώσω προσωπική γνώμη. Περνάω συχνά απ’ εξω από το πολύ τυπικό Αθηναϊκό σπίτι του 19ου αιώνα, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν είναι ανοιχτα μεσημέρι τις καθημερινές, εκτός από Παρασκευή.

Ο χώρος είναι πολύ ζεστός, όμορφα διακοσμημένος και -το κυριότερο- δεν ενοχλεί όταν είναι άδειος. Ήμασταν τρεις παρέες όλες κι όλες στο μαγαζί, αλλά ούτε που το καταλάβαμε. Ίσως βοηθά και η παρουσία των ιδιοκτητών που σε κάνουν να αισθάνεσαι σα να έχεις προσκληθεί σε τραπέζι στο σπίτι τους, αλλά και η πολύ ευχάριστη μουσική υπόκρουση.

Το μενού μικρό, πάντα καλό σημάδι αυτό για τη φρεσκάδα των πιάτων, με μεσογειακή διάθεση και κάποιες κυπριακές επηρροές, όπως η παρουσία του κόλιαντρου στις νοστιμότατες πράσινες ελιές που εμφανίζονται μαζί με το (πολύ καλό)ψωμί όσο περιμένει κανείς τα πρώτα πιάτα. Και το χαλούμι βέβαια παρόν. Ο ιδιοκτήτης με ενημέρωσε πως τα σαββατοκύριακα έχουν και χωριστό μενού με κυπριακά πιάτα και σκέφτομαι σοβαρά να πάμε με τους Κυπρίους φίλους μου κάποια φορά να τους φύγει ο νόστος.

Τα πρώτα πιάτα είναι εντυπωσιακά τόσο στην εμφάνιση όσο και στην εκτέλεση. Πήραμε φέτα με τρεις τρόπους, τρία μεγάλα κομμάτια παναρισμένα με αμύγδαλα, παπαρουνόσπορο και σκέτα με δυόσμο, που συνοδεύονταν με μια γλυκόξυνη σάλτσα. Μια τραγανή, φρέσκια και πολύ νόστιμη σαλάτα με χαλούμι. Κάτι φα-ντα-στι-κά ρολάκια με πράσο και χοιρινό που έμοιαζαν πολύ με spring rolls μεγάλα, και μια μιλφέιγ με σολομό και κολοκυθάκι που θα ήθελα να μην την είχα μοιραστεί με τους συνδαιτυμόνες μου.

Τα κυρίως είναι λιγότερο εντυπωσιακά, αλλά εξίσου γευστικά. Η παρέα παρήγγειλε το μοσχαράκι  επί τρία (είμαστε λίγο βαρετοί καμιά φορά) με καραμελωμένα κρεμμύδια, που θα το ήθελα με μια πιο ουσιώδη σάλτσα, και το χοιρινό μαριναρισμένο με πάπρικα που ήταν ελάχιστα στεγνό.

Τα γλυκά όμως ήταν πολύ καλά. Δοκιμάσαμε την εξαιρετική κρέμα καταλάνα, την ισπανική εκδοχή της crème brûlée (έχω φετίχ και με τα δύο), μια μους φράουλας που είχε πραγματική γεύση φράουλας παρόλο που δεν είναι της εποχής και έναν πύργο από σου με γέμιση παγωτό τιραμισού και σος σοκολάτας που περιττό να σας πώ και ουρανοξύστης να ήταν θα τον είχαμε καταβροχθίσει.

Τα κρασιά κινούνται σε λογικές τιμές και υπάρχει σχετική ποικιλία που καλύπτει όλα τα γούστα. Εμείς προτιμήσαμε το «Δύο Ελιές» 2005 του Μπουτάρη που έχω παρατηρήσει πως αρέσει σε όλους, αλλά είναι και καλό κρασί ταυτόχρονα. Αυτό που κατά τη γνώμη μου ξεχωρίζει τη Νοστιμιά είναι το σέρβις. Και τα δύο αδέρφια είναι στη σάλα να βοηθήσουν τους καλεσμένους τους να περάσουν καλά. Ευγενικοί πραγματικά και όχι μόνο επειδή πρέπει, χωρίς εντυπωσιασμούς και με μια γλυκύτητα που λείπει στον κόσμο της εστίασης, νομίζω πως  θα κερδίσουν και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη.

Ο λογαριασμός ήρθε στα 32 ευρώ το άτομο με το κρασί. Ήμασταν 4 και πήραμε μόνο ένα μπουκάλι, οπότε αν είστε πότες υπολογίστε κάτι παραπάνω. Η τιμή αυτή όχι μόνο είναι καλή για την ποιότητα του φαγητού, αλλά στην Αθήνα πλέον δυσεύρετη.

 ΙΝΦΟ: Νοστιμιά, Αμφικτύωνος 18 & Βασίλης, Θησείο, τηλ. 210 3450091. Σάββατο και Κυριακή ανοιχτά και το μεσημέρι.