Έχω τρελαθεί να βλέπω Chef’s Table τις τελευταίες ημέρες και με έχει βάλει σε πολλές σκέψεις. Καταρχάς η Ελλάδα απουσιάζει παντελώς. Δηλαδή (το εθνικιστικό ντελίριο ξεκινά τώρα) ο κυριούλης στη Σικελία (ονόματι Corrado Assenza από το Caffè Sicilia στο Noto της Σικελίας) που τον δείχνει να χαϊδεύει τις ελιές και τις αμυγδαλιές σε ένα χωριό φτιάχνοντας gelato, τι παραπάνω έχει από ένα Έλληνα μάστορα του παραδοσιακού γιαουρτιού ας πούμε ή έναν τυροκόμο ή μια γιαγιά που κάνει το πιο τέλειο τραχανα/ξινόχοντρο/παξιμάδια κλπ. κλπ;; Θα σας πω εγώ: οι ξένοι αγνοούν πλήρως τα παραδοσιακά μας προϊόντα λόγω της δικής μας αμέλειας. Έχω ξαναμιλήσει γι αυτό στο παρελθόν και δεν θέλω να σας κουράζω.
Κατά δεύτερον, αυτό και μόνο με κάνει να θέλω να φτιάχνω μόνο ελληνικά παραδοσιακά πιάτα, γιατί αισθάνομαι πως τελικά κανείς δεν ασχολείται πραγματικά μαζί τους, εκτός από κάτι γιαγιάδες, ανθρώπους κάποιας ηλικίας, άντε και εμάς στη blogo-σφαιρα (οριακά). Πόσους φίλους/φίλες έχετε εσείς που να κάνουν γλυκά του κουταλιού; Ντολμαδάκια; Να ανοίγουν φύλλο; Κάτι άλλο δύσκολο; Μας φάγανε τα γρήγορα βίντεο με συνταγές που έχουν τρία υλικά!!Προφανέστατα είναι θέμα χρόνου-κόπου, μιας και ο εργαζόμενος άνθρωπος δεν μπορεί να σπαταλήσει τρεις ώρες από τη ζωή του να φτιάχνει, ας πούμε, περγαμόντο γλυκό (συν ένα 24ωρο να περιμένει να γίνει).
Είναι όμως σημαντικό οι νεώτερες γενιές να μην χάσουν εντελώς την επαφή με την παράδοση, αλλά και την επαφή με την αυθεντική γεύση, με το καλό φαγητό που έχει να προσφέρει η Ελλάδα απ’ άκρη σ΄άκρη. Σας αφήνω να το αναλογιστείτε αυτό και θα σας πω πως εγώ το γλυκό περγαμόντο δεν το τρώω με πάθος, αλλά το έφτιαξα. Μου μαζέψανε τα περγαμόντα από το Διμηνιό και επειδή είναι τόσο δυσεύρετα και το άρωμά τους τόσο το λατρεύω, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου. Η όλη διαδικασία είναι καθαρτική, γιατί ενώ δεν είναι δύσκολη, είναι χρονοβόρα και σου δίνει το περιθώριο να σκεφτείς. Και να φανταστείτε πως βγήκαν όλα κι όλα πέντε βαζάκια με γλυκό!
Τη συνταγή την πήρα από ένα από τα αγαπημένα μου μπλογκ με παραδοσιακές συνταγές και δεν θα την ξαναδώσω, μιας και η Βαγγελιώ την έχει βήμα-βήμα και βιντεοσκοπημένη. Βγήκε τέλεια και νομίζω θα δοκιμάσω με τον ίδιο τρόπο να φτιάξω και λεμόνι γλυκό. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως τα γλυκά του κουταλιού «δένουν» όταν το σιρόπι φτάσει στους 105 oC. Για μένα είναι πιο εύκολο αυτό από το τεστ με το πιατάκι, μιας και είναι πιο…απόλυτο!
Αν αγαπάτε τέτοιου είδους παρασκευές, δοκιμάστε και τις ζαχαρωμένες φλούδες εσπεριδοειδών.Με το ξύσμα από τα περγαμόντα που το κράτησα, θα φτιάξω πάλι αυτήν την υπέροχη τάρτα με σοκολάτα, που επίσης γίνεται και με το ξύσμα από άλλα φρούτα!
Food Junkie not junk food 
Ευχαριστώ πολύ κορίτσι μου! Το πόσο με τιμά η εκτίμησή σου στο έχω ξαναπεί! Χαίρομαι που σου πέτυχε. Καλοφάγωτο, με υγεία!
πες τα!!! εχεις δικιο σ αυτο!! εχουμε τοσο ωραια πραγματα , ειδικα τα γλυκα κουταλιου, που μονο εμεις τ αξερουμε!! υπεροχο το περγαμοντο αυτη η μυρωδια του ειναι ολα τα λεφτα!