Π-Box

Τον Χριστόφορο Πέσκια ελπίζω να τον ξέρετε όλοι και να μην χρειάζεται να σας πω περισσότερα. Σεφ πρωτοπόρος, πρωην ιδιοκτήτης του «48 The Restaurant»  και νυν σύμβουλος σε πολλά εστιατόρια, αποφάσισε να ανοίξει στην Κηφισιά ένα μικρό μαγαζί με ιδιαίτερες αλλά συνάμα καθημερινές γεύσεις το οποίο και ονόμασε Π-Box, φαντάζομαι λόγω μεγέθους, αφού είναι…μινιατούρα.

Το Π-box είναι πολύ διαφορετικό εστιατόριο από όσα έχετε μέχρι τώρα συνηθίσει. Μιμούμενος κατά κάποια έννοια το Atelier του Robuchon, όπου η κουζίνα περιβάλλεται από μπάρα στην οποία μπορεί κανείς να φάει παρακολουθώντας ταυτόχρονα τα δρώμενα, έτσι και ο Πέσκιας έστησε την κουζίνα του στη σάλα όπου μαγειρεύε ο ίδιος μαζί με τον ελληνοϊάπωνα  Σωτήρη Κοντιζά. Τα ελάχιστα τραπέζια το καλοκαίρι ξεχύνονται και στο πεζοδρομιο, οπότε ίσως να είναι λίγο ευκολότερο να βρείτε θέση.

Εμείς ήμασταν τυχεροί και βρήκαμε στην μπάρα τις τελευταίες δύο θέσεις της Παρασκευής. Επειδή ήταν νωρίς  και η κουζίνα ήταν χαλαρή είχε πλάκα το χαζολόγημα στην κουζίνα. Για καλωσόρισμα μας κέρασαν κάτι υπέροχα φιλετάκια μοσχαρίσια τα οποία τσιμπολογούσαμε όση ώρα προσπαθούσαμε να αποφασίσουμε τί ακριβώς να παραγγείλουμε. Τελικά αποφασίσαμε να πάρουμε μόνο μεζέδες, στους οποίος διαφαινόταν πολύ έντονα το πνεύμα της μαγειρικής του Πέσκια στο συγκεκριμένο μαγαζί. Αυτό που μου άρεσε γενικά στα πιάτα ήταν πως γιαπωνέζικη καθαρότητα των υλικών και η ισορροπία συνατούν το μεσογειακό ταμπεραμέντο των γεύσεων με πολύ επιτυχημένο τρόπο.

Ξεκινήσαμε με τσιγαριστά χόρτα με σάλτσα τυριού (υπέροχα), συνεχίσαμε με ταρτάρ μοσχαριού με ουασάμπι (υπέροχο), καμμένο σκουμπρί πάνω σε ρέβα με λεμόνι το οποίο είναι ωμό και καίνε την πέτσα του μπροστά σου με φλόγιστρο (συγκλονιστικό) και τελειώσαμε με πεϊνιρλί με φουά γκρά και σύγκλινο μάνης, που θα ήταν υπέροχο αν δεν ήταν κάπως σκληρό το πεϊνιρλί. Ενδιάμεσα επειδή ξεροστάλιαζα και βαρέθηκαν να με βλέπουν μας κέρασαν και το καλωσόρισμα των διπλανών, μοσχαρίσιες καρδιές  stir fry, ένα από τα πιο νόστιμα πιάτα που έχω φάει ποτέ. Εγώ να ξέρετε δεν τρώω εντόσθια, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως ένας καλός σέφ  μπορεί να σε κάνει να φας τα πάντα!

Το δείπνο μας συνοδέψαμε με μια Rioja νέας γενιάς που ταιριάζει με τέτοιες γεύσεις (άλλωστε η Ισπανία έχει ισχυρή παρουσία στον κατάλογο των κρασιών). Πήραμε και γλυκό (συνοδεία digestiv), αλλά δεν ήταν του επιπέδου του φαγητού οπότε δεν το μνημονεύω καν.

Όπως ανέφερα πιο πάνω το Π-Box μου θύμησε σε concept πολύ το Atelier, στο οποίο είχα την τύχη να φάω πριν από μερικά χρόνια (στο Λονδίνο). Πρέπει να ομολογήσω όμως πως η εμπειρία στη μπάρα του Π-Box είναι κάπως πιο…αληθινή από αυτή του Atelier και πολύ πιο στριμωγμένη. Και όσο ενδιαφέρον και να είναι να βλέπεις μπροστά σου έναν από τους σπουδαιότερους Έλληνες σεφ να δημιουργεί για σένα το ένα μετά το άλλο τα πιάτα, άλλο τόσο περίεργο είναι να τον ακούς να μιλάει άσχημα στον κακόμοιρο βοηθό του (όχι τον Σωτήρη), ειδικά όταν οι παραγγελίες αρχίζουν να έρχονται η μία μετά την άλλη και τα τηγάνια να παίρνουν φωτά. Επίσης, οι θέσεις που βρίσκονται μπροστά ακριβώς από τον Πέσκια (προς το πίσω μέρος του μαγαζιού) γίνονται ανηπόφορες από τις αναθυμιάσεις της κουζίνας, παρά τον εξαερισμό, και δύο ζευγάρια που κάθισαν εκεί τελικά εγκατέλειψαν το πόστο τους, ενώ για να σηκωθείς (να πας τουαλέτα ας πούμε) πρέπει να σηκώσεις και όσους κάθονται δίπλα σου, αφού πίσω από τα σκαμπώ του μπαρ …τελειώνει το μαγαζί και δεν έχει χώρο.

Η αλήθεια να λέγεται πάντως, θα ξανακαθόμουν στην μπάρα. Άλλωστε πού άλλου μπορεί κανείς να δει «εφιάλτη στην κουζίνα» από τόσο κοντά!

Α, και για να μην το ξεχάσω, πληρώσαμε συνολικά 75 ευρώ με το κρασί (που έκανε 32) και φύγαμε χορτασμένοι. Καλά δηλαδή, ανα αναλογιστεί κανείς τις τιμές που «κυκλοφορούν» στην Αθηναϊκή εστίαση.

ΙΝΦΟ: Π-Βοx, Λεβίδου 11 Κηφισιά, τηλ. 210 8088 818