Από τη μέρα που πήγα στο Άνετον του Βασίλη Καλλίδη, δεν μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι. Δεν είναι ούτε το φάνκυ 60’ς περιβάλλον με τα έπιπλα εποχής στους τόνους του καφέ και του πορτοκαλί. Δεν είναι ούτε ο κόσμος, ούτε τα μαχαιροπίρουνα, ούτε καν τα υπέροχα αταίριαστα πιάτα. Όλα αυτά δεν θα ήταν τίποτε μόνα τους.
Αυτό που σκέφτομαι συνέχεια είναι το φαγητό. Το υπέροχο φαγητό. Νομίζω το Άνετον είναι το πρώτο εστιατόριο που πηγαίνω και λέω «χαλάλι τα λεφτά του». Και όχι μόνο αυτό. Δεν έχω τίποτε να του προσάψω.
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, το Άνετον βρίσκεται στο Μαρούσι. Είναι μικρό και συμπαθητικό, με πολλά, όπως ανέφερα παραπάνω, στοχεία τις δεκαετίας του 60 στη διακόσμηση και δυο πανέμορφα πορτοκαλί φωτιστικά στην είσοδο. Η ατμόσφαιρα είναι γενικά χαλαρή, χωρίς να χάνει όμως την αίσθηση του εστιατορίου. Το προσωπικό είναι πολυάριθμο σε σχέση με τα τραπέζια, γεγονός που εξασφαλίζει τέλειο σέρβις.
Για το καλωσόρισμα ήρθαν δύο είδη πάνφρεσκου, μυρωδάτου ψωμιού, ένα σταρένιο και ένα ολικής, που, όπως διαβάσαμε στο μενού, τα φτιάχνουν στο μαγαζί. Συνοδεύονταν από ένα ντιπ με γιαούρτι, πελτέ ντομάτας και κύμινο, και από τρεις ελιές θρούμπες.
Το μενού είναι μια καρτέλα μόνο και έχει λίγες επιλογές, αφού αλλάζει κάθε μήνα. Τα ορεκτικά ξεκινούν από 8-12 ευρώ το ίδιο και οι σαλάτες, ενώ τα κυρίως κυμαίνονται στα 18-24 ευρώ. Τα γλυκά είαι όλα «ημέρας». Κοστίζουν δε 6 ευρώ.
Η κουζίνα είναι ελληνική, ή μάλλον Νέο- Ελληνική με κάποια πολύ ρουστίκ πιάτα (όπως για παράδειγμα οι τσιγεροσαρμάδες, συγγενείς των κυπριακών σεφταλιών), η ματιά όμως είναι μοντέρνα και κυρίως πάρα πολύ ελαφριά.
Εμείς ξεκινήσαμε με μια σαλάτα βραστών λαχανικών με μους από ταραμά και λαδολέμονο. Η ποσότητα ήταν λίγο ανησυχητική, αλλά η γεύση της πολύ συμπυκνωμένη, που δεν νομίζω τελικά πως θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Συνεχίσαμε με έναν (μεγαλούτσικο είναι αλήθεια) καγιανά χωρίς ντομάτα, με πράσο και κατσικίσιο τυρί, που ήρθε σερβιρισμένος μέσα στο τηγάνι του. Το γράφω και δακρύζω. Τόση ομορφιά συμπυκνωμένη σε ένα απλό πιάτο. Ήμουν έτοιμη να απογοητευτώ από τα κυρίως, που συχνά δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων, αλλά διαψεύστηκα.
Εγώ πήρα ένΑ πιάτο που δεν θα το παρήγγελνα ποτέ: 3 αρνίσια παϊδάκια από μπούτι πάνω σε χόρτα με αβγολέμονο. Δεν μου αρέσει πολύ το αρνί, ειδικά συνδυασμένο με αβγολέμονο, αλλά σκέφτηκα πως μπορεί με τόσο ταλέντο, ο σεφ να μου αλλάξει γνώμη. Όπερ και εγένετο. Το αρνί ηταν ψημένο σε στυλ «χασαποταβερνας» για να μιλάει στην ελληνική ψυχή, αλλά είχε γαλλική καρδιά, αφού ήταν ρόζ στο εσωτερικό του, πολύ ζουμερό και δεν μύριζε. Τα χόρτα πάλι ήταν άψογα βρασμένα, ενώ το αβγολέμονο αιθέριο, ένας ψίθυρος.
Το πιάτο του Μ. ήταν τερατώδες σε μέγεθος και ήρθε σερβιρισμένο σε μια κατάμαυρη πήλινη, μοντέρνα γαβάθα. Μοσχαρίσιο κότσι με βουτυράτο κουσκουσάκι. Το κότσι είχε σιγοβράσει και έλιωνε σο στόμα, αλλά δεν φαινόταν να έχει λιπαρή ουσία. Το κουσκουσάκι ήταν κι αυτό σωστά βρασμένο με ένα απαλό ίχνος βουτύρου. Αχ…
Το γεύμα συνοδέψαμε με Dry Martini (8ευρώ), που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ήρθε σωστό. Είχαμε πιεί βλέπετε πολύ κρασί το μεσημέρι και δεν το κάναμε κέφι.
Στο τέλος επιλέξαμε ένα οργασμικό γλυκό: σούπα αχλαδιού με κρέμα από κανέλα και μπακλαβά σε φύλλα. Τί να πω…
Για όλα αυτά πληρώσαμε 50 έυρώ το άτομο με το «κρασί» (πήραμε 3 Μαρτίνι, που ισοδυναμούν με ένα μπουκάλι κρασί, αφού στη λίστα υπάρχουν πολλές επιλογές μεταξύ 20-30 ευρώ).
Στο Gourmet της Κυριακής διάβασα στο κείμενο του Επικουρου κάτι που νομίζω συνοψίζει το στυλ του Άνετον πολύ εύγλωττα: [οι σεφ που εκπροσωπούν την τάση της Νέας Ελληνικής κουζίνας στους οποιους κατατάσσεται και ο Καλλίδης] προστρέχουν στην κουζίνα της γιαγάς τους ή καταφεύγουν στις μνήμες και τα βιώματά τους, στο οικογενειακό τραπέζι, στην τοπική καταγωγή τους, για να τα επανασυστήσουν όλα αυτά μέσα από σύγχρονες τεχνικές και να μας τα σερβίρουν ως ελληνικά.
Αυτή την κουζίνα της γιαγιάς λοιπόν, μια κουζίνα με ψυχή, θα δοκιμάσετε στο Άνετον. Η διαφορά της όμως σε σχέση με άλλα του είδους είναι η αγάπη στα καλά υλικά, η τέλεια εκτέλεση των πιάτων, η απουσία φανφαρόνικων παρουσιάσεων και πειραματισμών, σε τιμές ασυναγώνιστες. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που είναι γεμάτοι κάθε βράδυ, όταν πολλά άλλα εστιατόρια δουλεύουν μόνο Σαββατοκύριακα. Η κράτηση επιβάλλεται.
ΙΝΦΟ: ΆΝΕΤΟΝ, Στρ. Λέκκα 19, Μαρούσι, τηλ. 210 8066700.
Food Junkie not junk food 
Ξέρεις πόσο καιρό το λέω να δοκιμάσω το ΑΝΕΤΟΝ και για κάποιο λόγο κάθε φορά αναβάλλεται; Πάντως έχω ακούσει μόνο καλά λόγια ως τώρα, και χαίρομαι που τα επιβεβαιώνεις κι εσύ. Ελπίζω ότι το post σου θα γίνει αφορμή να επισπεύσω την επίσκεψη. Προς το παρόν πάντως κατάφερε να μου (ξανα) ανοίξει την όρεξη μετά από ένα λουκούλλειο late lunch, και πάνω που είχα αποφασίσει να ψιλοτσιμπήσω ελαφρά για βράδυ… 🙂
Ο Βασίλης ήταν ένας από τους πρώτους μου δασκάλους στη μαγειρική τέχνη, στα σεμινάρια που έκανε στο παρελθόν…
Τώρα, από ό,τι γνωρίζω τα έχει σταματήσει (άτυχοι όσοι δεν τον έχουν παρακολουθήσει) διότι έχει πολύ δουλειά (μάλιστα κατά καιρούς επιμελείται και διάφορα μενού εστιατορίων ανά την Ελλάδα).
Είναι εξαιρετική η κουζίνα του και το σέρβις είναι άμεμπτο με μαέστρο στην ‘ορχήστρα’ τον Δημήτρη..
Το μόνο παραπονάκι μου είναι ότι όταν λείπει (και στην κουζίνα αντικαθίσταται από τους βοηθούς του)ή είναι κρυωμένος (το οποίο του έχω πολλές φορές αναφέρει) το φαγητό χάνει τη μαγεία του..
Στην αρχή νόμιζα ότι είναι ιδέα μου..Αλλά δεν ήταν…
Πάντως είναι αξιολογότατος σεφ, εξαιρετικά ευγενικός και ‘μαγεύει’ με τις γεύσεις του και τους πιο ανικανοποίητους…
Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που του αφήνουμε επάνω του το μενού που θα μας σερβίρει φεύγουμε ενθουσιασμένοι (αν και ελαφρώς σκασμένοι…)…
Για τη λίστα κρασιών πρέπει να μιλησουν οι ειδικοί..
Τεντ;..
πολύ μεγάλο γεύμα – μου κάνει εντύπωση πως χώρεσαν όλα!
Ο Καλλίδης είναι μακράν ο αγαπημένος μου Έλληνας σεφ. Τολμώ να πω ότι κάθε επίσκεψή μου στο Άνετον είναι και μια νέα εμπειρία. Δεν ξέρω…φαίνεται ταιριάζουν οι απόψεις μας και τα γούστα μας για την Ελληνική κουζίνα, έτσι όπως παρουσιάζονται μέσα από τα πιάτα του. Ίσως βέβαια κάποιοι το θεωρούν ακριβό, δεδομένου μάλιστα ότι αρκετά από τα πιάτα είναι… γαλλικά σε ποσότητα. Όμως η γευστική ένταση είναι τόσο μεγάλη που μόλις τα δοκιμάσεις ξεχνάς κάθε υποψία γκρίνιας. Συμφωνώ απόλυτα λοιπόν και επαυξάνω! Η λίστα αν μου επιτρέπετε είναι αναμενόμενα λιτή αλλά ταυτόχρονα επαρκής και μάλλον ικανοποιεί τα περισσότερα γούστα. Τιμές απόλυτα λογικές.
Μια χαρά χώρεσαν όλα Μαρία…!
Κώστα, η ποσότητα ήταν πέρα για πέρα ικανοποιητική.
Νάσο, προσπάθησα να δω αν ήταν στην κουζίνα και δεν τα κατάφερα, αλλά είμαι και ολίγον μύωψ…Πάντως ήταν δεν ήταν το φαγητό μας άρεσε, οπότε…
Με δελεάσατε τόσο που σήμερα ξαναεπισκέφθηκα το Άνετον μολονότι ήμουν εξαιρετικά κουρασμένος από τη δουλειά…
Και έπεσα σε ημέρα που ο Βασίλης ‘ρεπάρει’ όπως με πληροφόρησαν..
Όμως τα ορεκτικά που παρήγγειλα (αντιγράφοντας την ‘ιδιοκτήτρια’ του παρόντος blog) ήταν όντως εξαιρετικά!
Στα κυρίως πάλι κάτι μου έλειπε…
Αλλά τόσο το γλυκό που ανέφερε η Ιωάννα, όσο και ένα άλλο με mango ήταν όλα τα λεφτά!!
Ορεκτικό, σαλάτα, 2 κυρίως, 2 γλυκά, και ένα μπουκάλι κρασί και πληρώσαμε 90 ευρώ δύο άτομα.. Για την ποιότητά του καλά ήταν…
Όμως…
Η είδηση!!
Σε κοντινό σε σχέση με την Αθήνα νησί συζητάνε να συνεργασθούν για το διάστημα του καλοκαιριού οι μάγοι του Άνετον!!
Σε ένα διατηρητέο κτίριο όπου στεγάστηκε το πρώτο λιμεναρχείο του εν λόγω νησιού το 1802 βρίσκεται το εστιατόριο το οποίο τα παιδιά σκέφτονται να αναλάβουν.
Η αλήθεια είναι ότι μέσα μου παρακαλάω να συμβεί κάτι τέτοιο, γιατί ως θαμώνας του εν λόγω νησιού τα τελευταία 35 χρόνια θα ήθελα πραγματικά να συμβεί κάτι τόσο ‘δυνατό’!!
Θα δώσει άλλη αίγλη τόσο στο resort που στεγάζεται δίπλα όσο και στο ίδιο το νησί (που δεν φείδεται χλιδής και καλού-αριστοκρατικού κόσμου…)
Τώρα το ποιό είναι το νησί…
την προσεχή πέμπτη θα γίνει η συνάντηση για τη συμφωνία…
Μακάρι να ευδοκιμήσει…
Πολύ χαίρομαι που η περιγραφή μου μετέφερε τόσο πειστικα την εμπειρία μου. Κρίμα που αισθανθήκατε πως κάτι λείπει, λόγω της απουσίας του σεφ. Πάντα μου κάνει εντύπωση αυτό, γιατί θεωρώ πως σε επαγγελματικό επίπεδο θα πρέπει να μπορεί ένας sous chef και το επιτελείο του chef να τα καταφέρουν με το μενού, όταν εκείνος λείπει. Ειδικά στο Άνετον που δεν είναι και τίποτα τόσο περίπλοκο.
Τυπωσα την αναρτηση και την εβαλα στο φακελλο.. «Οταν θα παω Αθηνα» Και καλα εγω στην ακρη του κοσμου, αλλα οταν οι ειδικοι δεν το εχουν επισκεφτει ακομα.. παρηγοριεμαι.
Σ’ ευχαριστω Ιωαννα.
makronhso !
Χα, αυτό το «Άνετον» με κυνηγάει φέτος.
Σε συζήτηση με συνεργάτη μου το καλοκαίρι τον άκουσα έκπληκτος να μου λέει:
-Άμα σου λέει κάποιος ότι είμαστε φίλοι, να τον ρωτάς αν έχουμε φάει μαζί στο «Άνετον». Μόνο όσοι έχουν φάει μαζί μου στο Άνετον είναι φίλοι μου…
Έμεινα κάγκελο να τον κυττάω σα χαζός. Απίστευτη προσέγγιση! Πιστοποιητικό …φιλικών φρονημάτων δια της γαστρονομίας. Ε, δεν τον πίστεψα, περιττό να σας πω. Αλλά μ’ αυτά που διάβασα σήμερα πρέπει να επανεξετάσω το θέμα και να δω αν με μετρά στους φίλους ο συνεργάτης την επόμενη φορά που θα περάσω από την πρωτεύουσα.
Είναι κι εκείνο το ερωτικό Μαρούσι που με ιντριγκάρει παιδιόθεν.